Depresja dwubiegunowa to inaczej choroba afektywna dwubiegunowa (w skrócie ChAD). Jest to bardzo poważne zaburzenie psychiczne, które objawia się najczęściej u osób w wieku 18-25 lat. Niestety wykrywalność ChAD jest niska i bardzo ciężko jest zostać odpowiednio zdiagnozowanym. Szacuje się, że na depresję dwubiegunową choruje ok. 0,5% populacji. Depresję dwubiegunową często myli się z depresją sezonową czy po prostu endogenną. ChAD to jednak bardzo skomplikowana choroba, która wymaga poważnego leczenia i podejścia.

Jak rozpoznać chorobę afektywną-dwubiegunową?

ChAD nazywa się chorobą dwubiegunową nie bez powodu. Charakteryzuje się ona bowiem zmiennymi nastrojami, które mogą występować na różnej przestrzeni czasowej, na dwóch biegunach. Są to depresja, mania, hipomania, a także okresy zdrowia, zwane remisją. Mogą one mieć miejsce w ciągu godziny, dnia, tygodnia czy wielu miesięcy. Wyróżnia się bowiem kilka rodzajów choroby afektywnej dwubiegunowej. Są to:

typ 1, w którym występują epizody depresyjne i maniakalne z objawami psychotycznymi

typ 2, w którym występują epizody depresyjne i hipomaniakalne, maniakalne w trakcie leczenia lekami przeciwdepresyjnymi

typ rapid cycling, w którym występują przynajmniej 4 różne epizody zaburzeń efektywnych w ciągu roku

typ ultra rapid cycling, w którym wystąpić mogą różne epizody wielokrotnie w ciągu doby.

Czym charakteryzuje się mania i depresja?

Epizody maniakalne charakteryzują się:

gonitwą myśli,

trudnościami w koncentracji,

zwiększeniem energii,

mniejszą potrzebą snu,

podnieceniem psychoruchowym,

halucynacjami,

urojeniami,

mniejszym krytycyzmem,

odhamowaniem seksualnym.

Natomiast epizody depresyjne to głównie:

obniżony nastrój,

problemy z koncentracją,

anhedonia,

smutek,

zmniejszenie energii,

myśli samobójcze,

obniżenie samooceny,

problemy ze snem,

wycofanie się z kontaktów społecznych,

trudność w podejmowaniu decyzji.

By móc zdecydować o istnieniu choroby afektywnej dwubiegunowej muszą występować naprzemienne nastroje tzn. depresja i mania lub hipomania na zmianę.

Jak leczyć depresję dwubiegunową?

Podstawą leczenia jest farmakoterapia i to ona zazwyczaj osiąga najlepsze skutki. Oczywiście dobrze widziana jest także psychoterapia. Często do leczenia ChAD niezbędny jest pobyt w szpitalu, ze względu na częsty ostry przebieg choroby.

Choroba afektywna dwubiegunowa to poważne schorzenie, które musi być leczone należycie. Bardzo ważne jest odpowiednie jej zdiagnozowanie, które może odbyć się jedynie za pomocą wywiadu u lekarza psychiatry. Niezbędne w leczeniu ChAD jest przyjmowanie leków stabilizujących nastrój.

Niestety często chorzy unikają leczenia farmakologicznego. Zazwyczaj ma to miejsce w momencie występowania manii lub hipomanii, kiedy zdroworozsądkowe myślenie jest problemem dla chorego. Leczenie jest więc uzależnione od współpracy chorego. Choroba jest poważna, bo aż do 45% pacjentów popełnia samobójstwo.

W leczeniu choroby dwubiegunowej wykorzystuje się głównie tzw. stabilizatory nastroju. Najstarszy i wciąż uważany za najskuteczniejszy to Lit w postaci soli, następnie, kwas walproinowy, karbamazepina, lamotrigina i neuroleptyki II i III generacji: Olanzapina, Kwetiapina, Aripiprazol i kilka innych.

Niestety większość pacjentów z CHAD choruje również na uzależnienia, piśmiennictwo podaje, że nawet 70-95% osób z depresją dwubiegunową może być uzależnione od alkoholu.

Osobom zainteresowanym terapią CHAD proponujemy zapoznać się z ofertą NZOZ Medox – prywatną kliniką leczenia depresji.