Co to jest podwójna diagnoza? Mówimy o takim rozpoznaniu gdy zachodzi współwystępowanie choroby psychicznej, najczęściej zaburzeń psychotycznych lub zaburzeń nastroju i zespołu zależności. Nie zawsze da się to jasno określić. Dowiedziono, że niektóre substancje psychoaktywne, zwłaszcza psychomimetyki, psychostymulanty i alkohol, są odpowiedzialne za występowanie objawów chorób psychicznych. Liczne badania dowodzą, że przyjmowanie substancji odurzających np. THC, Amfetaminy może nawet o kilka lat wyprzedzać pojawienie się chorób psychicznych, w tym np. Schizofrenii.

Jednocześnie u osób z endogennymi zaburzeniami psychotycznymi lub afektywnymi, często występuje lęk, niepokój, złe samopoczucie. Pacjenci ci przyjmują związki euforyzujące aby poprawić sobie samopoczucie. Co decyduje o postawieniu rozpoznania „podwójna diagnoza” Najważniejszą częścią diagnostyki jest zebranie dokładnego wywiadu, o występowaniu podobnych schorzeń w rodzinie chorego, o objawach prodromalnych, o okresie poprzedzającym wystąpienie zaburzeń.

Leczenie chorych z podwójną diagnozą to proces złożony i długotrwały, z założenia rozłożony praktycznie na całe życie pacjenta. Rozpoczynając terapię kładziemy największy nacisk na utrzymanie abstynencji od środków psychoaktywnych. Oczywistym jest, że ich przyjmowanie nasila objawy i uniemożliwia właściwą terapie. Następnie wdrażamy dobrane indywidualnie do pacjenta i diagnozy leczenie farmakologiczne. W przypadku zaburzeń psychotycznych są to z reguły leki neuroleptyczne, w przypadku zaburzeń afektywnych, stabilizatory nastroju lub/i leki przeciwdepresyjne. Po uzyskaniu dobrej poprawy i stabilizacji, czas na psychoterapię i oddziaływania psychoedukacyjne.

Utrzymanie abstynencji, kontynuowanie farmakoterapii i kontaktu terapeutycznego umożliwia uzyskanie i utrzymanie dobrych i trwałych remisji.

Dla zainteresowanych tematem podwójnej diagnozy: https://medox.org.pl/podwojna-diagnoza/